کرشمه که بر اصحاب درد مى بارد
که خون گرم شهيدان هزار جا جوشيد
کرشمه دست در آغوش نوشخند تو باد
غبار فتنه سراسيمه سمند تو باد
دمى که آتش حسن تو شعله خيز شود
هزار مردمک ديده ام سپند تو باد
سرى که حلقه فتراک اسب عشق افتد
مروتست که گويند در کمند تو باد
بمدعى چه دعاهاى بد نکردم ليک
دلم نداد که گويم اسير بند تو باد