درد از تو خوش است و هم دوا نيز
رنجم بخشى و هم شفا نيز
دارى نظرى به حال هر کس
ميکن نظرى به حال ما نيز
بيگانه نگشت از تو محروم
ما خويش توايم و آشنا نيز
اى جام جهان نماى باقى
ايمن ز فنائى و بقا نيز
گر کشته شوم به تيغ عشقت
خونم بحل است و خونبها نيز
ما از تو به غير تو نخواهيم
بى تو چه کنيم دو سرا نيز
تنها نه منم محب سيد
والله که حضرت خدا نيز