دفتر اول از مثنوی
ساخت طومارى به نام هر يکى
نقش هر طومار ديگر مسلکى
حکمهاى هر يکى نوعى دگر
اين خلاف آن ز پايان تا به سر
در يکى راه رياضت را و جوع
رکن توبه کرده و شرط رجوع
در يکى گفته رياضت سود نيست
اندرين ره مخلصى جز جود نيست
در يکى گفته که جوع و جود تو
شرک باشد از تو با معبود تو
جز توکل جز که تسليم تمام
در غم و راحت همه مکرست و دام
در يکى گفته که واجب خدمتست
ور نه انديشه‌ى توکل تهمتست
در يکى گفته که امر و نهيهاست
بهر کردن نيست شرح عجز ماست
تا که عجز خود بينيم اندر آن
قدرت او را بدانيم آن زمان
در يکى گفته که عجز خود مبين
کفر نعمت کردنست آن عجز هين
قدرت خود بين که اين قدرت ازوست
قدرت تو نعمت او دان که هوست
در يکى گفته کزين دو بر گذر
بت بود هر چه بگنجد در نظر
در يکى گفته مکش اين شمع را
کين نظر چون شمع آمد جمع را
از نظر چون بگذرى و از خيال
کشته باشى نيم شب شمع وصال
در يکى گفته بکش باکى مدار
تا عوض بينى نظر را صد هزار
که ز کشتن شمع جان افزون شود
ليلي‌ات از صبر تو مجنون شود
ترک دنيا هر که کرد از زهد خويش
بيش آيد پيش او دنيا و بيش
در يکى گفته که آنچت داد حق
بر تو شيرين کرد در ايجاد حق
بر تو آسان کرد و خوش آن را بگير
خويشتن را در ميفکن در زحير
در يکى گفته که بگذار آن خود
کان قبول طبع تو ردست و بد
راههاى مختلف آسان شدست
هر يکى را ملتى چون جان شدست
گر ميسر کردن حق ره بدى
هر جهود و گبر ازو آگه بدى
در يکى گفته ميسر آن بود
که حيات دل غذاى جان بود
هر چه ذوق طبع باشد چون گذشت
بر نه آرد همچو شوره ريع و کشت
جز پشيمانى نباشد ريع او
جز خسارت پيش نارد بيع او
آن ميسر نبود اندر عاقبت
نام او باشد معسر عاقبت
تو معسر از ميسر بازدان
عاقبت بنگر جمال اين و آن
در يکى گفته که استادى طلب
عاقبت‌بينى نيابى در حسب
عاقبت ديدند هر گون ملتى
لاجرم گشتند اسير زلتى
عاقبت ديدن نباشد دست‌باف
ورنه کى بودى ز دينها اختلاف
در يکى گفته که استا هم توى
زانک استا را شناسا هم توى
مرد باش و سخره‌ى مردان مشو
رو سر خود گير و سرگردان مشو
در يکى گفته که اين جمله يکيست
هر که او دو بيند احول مردکيست
در يکى گفته که صد يک چون بود
اين کى انديشد مگر مجنون بود
هر يکى قوليست ضد هم‌دگر
چون يکى باشد يکى زهر و شکر
تا ز زهر و از شکر در نگذرى
کى تو از گلزار وحدت بو برى
اين نمط وين نوع ده طومار و دو
بر نوشت آن دين عيسى را عدو
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده