هر روز فقیران را هم عید و هم آدینه
نی عید كهن گشته آدینه دیگینه
عیدانه بپوشیده همچون مه عید ای جان
از نور جمال خود نی خرقه پشمینه
ماننده عقل و دین بیرون و درون شیرین
نی سیر درآكنده اندر دل گوزینه
درپوش چنین خرقه میگرد در این حلقه
مانند دل روشن در پیشگه سینه
در جوی روان ای جان خاشاك كجا پاید
در جان و روان ای جان چون خانه كند كینه
در دیده قدس این دم شاخی است تر و تازه
در دیده حس این دم افسانه دیرینه