غزلستان :: بيدل دهلوی

• شماره ١: دل زاوهام غبارآلود است
• شماره ٢: دل عمرهاست آينه ترتيب داده است
• شماره ٣: دل گرم من آتش خانه کيست
• شماره ٤: دل ماند بى حس و غمت افشانده بال رفت
• شماره ٥: دلم چو غنچه در آغوش عافيت تنگ است
• شماره ٦: دل مضطرب ياس و نفس ناله بچنگ است
• شماره ٧: دورى از اسباب ما و من بحق پيوستن است
• شماره ٨: دورى منزلم از بسکه ندامت اثر است
• شماره ٩: دوستان ظلمى بحال نامرادم رفته است
• شماره ١٠: دوش از نظر خيال تو دامن کشان گذشت
• شماره ١١: دوش در راه خيالت عجز شوق آهنگ داشت
• شماره ١٢: دى بشبنم گريه ما نوگلى خنديد و رفت
• شماره ١٣: دى ترنگى از شکست ساغرم گل کرد و ريخت
• شماره ١٤: دى حرف خرامش بلبم بال گشا رفت
• شماره ١٥: ديده حيرت نگاهان را بمژگان کارنيست
• شماره ١٦: ديده ئى را که بنظاره دل محرم نيست
• شماره ١٧: راحت جاويد عشاق از فضولى رستن است
• شماره ١٨: راحت کجاست گر دلت از خويش رسته نيست
• شماره ١٩: رزق خلوتگه انديشه روزى خوار است
• شماره ٢٠: رفتن عمر ز رفتار نفسها پيداست
• شماره ٢١: رنگت بچشم لاله بساط نظاره سوخت
• شماره ٢٢: رنگ خون گلجوش زخم تيغ گلچين بوده است
• شماره ٢٣: رنگ عجزم ليک با وضع خموشم کار نيست
• شماره ٢٤: رنگ گلشن بهار خط او دور ديد و رفت
• شماره ٢٥: رنگم درين چمن بهوس پر زننده نيست
• شماره ٢٦: زآهم نخل حسرت شعله بالاست
• شماره ٢٧: زآتش رخسار که ساغر گرفت
• شماره ٢٨: زان اشک که چون شمع زچشم تر من ريخت
• شماره ٢٩: زان خوشه که ميناگرى باغ عنب داشت
• شماره ٣٠: انقلاب جسم دل بر ساز وحشت ها له نيست
• شماره ٣١: زاهد که بادش آفت ايمان شکست و ريخت
• شماره ٣٢: زبان چو کج روش افتد جنون بد مست است
• شماره ٣٣: زبس بخلوت حسن تو بار آينه است
• شماره ٣٤: زبسکه معنى مکتوب عشق پيچش داشت
• شماره ٣٥: زخود رميدن دل بسکه شوخى انگيز است
• شماره ٣٦: زخويش مگذر اگر جوهرت شناسائيست
• شماره ٣٧: زدستگاه جنون راز همتم فاش است
• شماره ٣٨: زد هر نقد تو جز پيچ و تاب دشوار است
• شماره ٣٩: زشور حيرت من گوش عالمى باز است
• شماره ٤٠: زغصه چاره ندارد دلى که آگاه است
• شماره ٤١: زفقر تا به شهادت شد آشنا انگشت
• شماره ٤٢: زگريه سيرى چشم پرآب دشوار است
• شماره ٤٣: زلف آشفته سرى موجه درياى من است
• شماره ٤٤: زندگانى از نفس آفت بنا افتاده است
• شماره ٤٥: زندگانى در جگر خار است و در پا سوزن است
• شماره ٤٦: زندگانيست که جز مرگ سرانجام نداشت
• شماره ٤٧: زندگى تمهيد اسباب فناست
• شماره ٤٨: زندگى را شغل پرواز فنا جزو تن است
• شماره ٤٩: زندگى سدره جولان ماست
• شماره ٥٠: زندگى شوخى کمين رميست
• شماره ٥١: زندگى نقد هزار آزار است
• شماره ٥٢: زنقش پاى تو کائينه دار آينه است
• شماره ٥٣: زهى چمن ساز صبح فطرت تبسم لعل مهرجويت
• شماره ٥٤: زهى خمخانه حيرت کلام هوش تسخيرت
• شماره ٥٥: زهى مخمورى عالم گلى از حسرت جامت
• شماره ٥٦: زهى هنگامه امکان جنون ساز غريبانت
• شماره ٥٧: زير گردون طبع آزادى نوائى برنخاست
• شماره ٥٨: زين دو شرر داغ دل هستى ما عبرتيست
• شماره ٥٩: زين سال و ماه فرصت کارت منزه است
• شماره ٦٠: زين عبارات جنون تحقيق بى ناموس نيست
• شماره ٦١: زين من و ما زندگى سير فنائى کرد و رفت
• شماره ٦٢: سادگى دلرا اسير فکرهاى خام داشت
• شماره ٦٣: ساز تو کمين نغمه بيداد شکستيست
• شماره ٦٤: سايه دستى اگر ضامن احوال ماست
• شماره ٦٥: ستم شريک من ياس خوشدن ستم است
• شماره ٦٦: سخت جانى از من محرون که باور داشتست
• شماره ٦٧: سرخط درس کمالت منتخب دانى بس است
• شماره ٦٨: سرشکم نسخه ديوانه کيست
• شماره ٦٩: سرکشيها بمرگ راهبر است
• شماره ٧٠: سرکيست تا برد آرزو بغبار سجده کمينيت
• شماره ٧١: سرمايه عذر طلبم از همه بيش است
• شماره ٧٢: سرمنزل ثبات قدم جاده ساز نيست
• شماره ٧٣: سرنوشت روى جانان خط مشکين بوده است
• شماره ٧٤: سرو بهار جلوه قد دلستان کيست
• شماره ٧٥: سرو چمن دل الف شعله آهيست
• شماره ٧٦: سر هر کس زگلى پر زده است
• شماره ٧٧: سعى جاه آرزوى خاک شدن در سر داشت
• شماره ٧٨: سعى روزى داشتم آخر ندامت پيش رفت
• شماره ٧٩: سعى ناپيدا و حسرتها دويدن آرزوست
• شماره ٨٠: سفله با جاه نيز هيچکس است
• شماره ٨١: سوخت دل در محفل تسليم و از جا برنخاست
• شماره ٨٢: سيرابى ازين باغ هوس ياس پرست است
• شماره ٨٣: سير بهار اين باغ از ما تميز خواه است
• شماره ٨٤: شب بياد آن لب خموش گذشت
• شماره ٨٥: شبکه جوش حسرتى زان نرگس خودکام داشت
• شماره ٨٦: شبکه حيرت با خيالت طرح قيل و قال ريخت
• شماره ٨٧: شبکه شور بلبل ما ريشه در گلزار داشت
• شماره ٨٨: شبکه طاوس مرا شوق تو بال افشان داشت
• شماره ٨٩: شب گريه ام بآن همه سامان شکست و ريخت
• شماره ٩٠: شب هجوم جلوه او در خيالم جا گرفت
• شماره ٩١: شعله بى بال و پر سجده گر اخگر است
• شماره ٩٢: شعله ها در گرم جوشى داغ آه سرد ماست
• شماره ٩٣: شوخ بيباکى که رنگ عيش هر کاشانه ريخت
• شماره ٩٤: شوخيکه جهان گرد جنون نظر اوست
• شماره ٩٥: شور استغناى عشق از حسرت دل بوده است
• شماره ٩٦: شوق تا گرم عنان نيست فسردن برجاست
• شماره ٩٧: شوق ديدارم و در چشم کسان راه منست
• شماره ٩٨: شوکت شاهيم از فيض جنون در قدم است
• شماره ٩٩: شهيد خنده زخمم که تيغ همدم اوست
• شماره ١٠٠: شيخ تا عزم بر نماز شکست
• شماره ١٠١: صاحب خلق حسن گلها بدامن داشته است
• شماره ١٠٢: صاف طبعانرا غمى از خار خار کينه نيست
• شماره ١٠٣: صبح از دل چاک که درين باغ سخن رفت
• شماره ١٠٤: صبح اين باديه آشوب طپشهاى دلست
• شماره ١٠٥: صبح هستى نيست نيرنگ هوس باليده است
• شماره ١٠٦: صد هنر در پرده دل فرش اقبال صفاست
• شماره ١٠٧: صفاى آب بياد غبار راه کسى است
• شماره ١٠٨: صفاى حال ما مغشوش رنگيست
• شماره ١٠٩: صفحه دل بى خط زخم تو فرد باطل است
• شماره ١١٠: صنعت نيرنگ دل بر فطرت کس فاش نيست
• شماره ١١١: صورت راحت نفور ازمردمان عالمست
• شماره ١١٢: طاس اين نرد اختيارى نيست
• شماره ١١٣: طبعيکه اميدش اثر آماده بيم است
• شماره ١١٤: طپيدن دل عشاق محو کسوت آهست
• شماره ١١٥: طوق چون فاخته شيرازه مشت پرماست
• شماره ١١٦: عاشقى مقدور هر عياش نيست
• شماره ١١٧: عاقبت چون شعله خاکستر بفرق ما نشست
• شماره ١١٨: عالم طلسم وحشت چشم سياه اوست
• شماره ١١٩: عالمى را بى زبانيهاى من پوشيده است
• شماره ١٢٠: عجر بينش با تعلقهاى امکان آشناست
• شماره ١٢١: عجز ما چندين غبار از هر کمين برداشته است
• شماره ١٢٢: عرق فشانى شبنم درين حديقه گواه است
• شماره ١٢٣: عزت و خوارى دهر آنهمه دور از هم نيست
• شماره ١٢٤: عشرت فروز انجمن هستيم حياست
• شماره ١٢٥: عشرت موهوم هستى کلفت دنيا بس است
• شماره ١٢٦: عشق از خاک من آنروز که وحشت مى بيخت
• شماره ١٢٧: عمر گذشته بر مژه ام اشک بست و رفت
• شماره ١٢٨: عمرها شد عجز طاقت سوى جيبم رهبر است
• شماره ١٢٩: عمريست بچشمم زنم اشک اثر نيست
• شماره ١٣٠: عمريست بحيرت نفس سوخته رام است
• شماره ١٣١: عنقا سراغم از اثرم وهم و ظن تهيست
• شماره ١٣٢: غزال امن که الفت خيال مبهم اوست
• شماره ١٣٣: غفلت از عاقبت عقوبت زاست
• شماره ١٣٤: غلغل صبح ازل از دل عالم برخاست
• شماره ١٣٥: غم فراق چه و حسرت وصال تو چيست
• شماره ١٣٦: غنچه در فکر دهانت گوشه گير خسته ايست
• شماره ١٣٧: فردوس دل اسير خيال تو بودن است
• شماره ١٣٨: فرصت نظاره تا مژگان گشودن در گذشت
• شماره ١٣٩: فرياد که در عالم تحقيق کسى نيست
• شماره ١٤٠: فسون وهم چه مقدار رهزن افتاد است
• شماره ١٤١: فضاى وادى امکان پر از غبار فناست
• شماره ١٤٢: فغان که فرصت دام تلاش چيدن رفت
• شماره ١٤٣: فکر آزادى باين عاجز سرشتيها تريست
• شماره ١٤٤: فکر تدبير سلامت خون راحت خوردن است
• شماره ١٤٥: فنا مثالم و آئينه بقا اينجاست
• شماره ١٤٦: قابل نخل ما بر دگر است
• شماره ١٤٧: قامتش سامان شوخى از نگاه ما گرفت
• شماره ١٤٨: قانون ادب پرده در صورت و صدا نيست
• شماره ١٤٩: قصر غنا که عالم تحقيق نام اوست
• شماره ١٥٠: قيد الفت هستى وحشت آشيانيهاست
• شماره ١٥١: کار بنقش پا رساند جهد سرهوائيت
• شماره ١٥٢: کاهش طبع من از فطرت بيباک خود است
• شماره ١٥٣: کام همت اگر انباشته ذوق خفاست
• شماره ١٥٤: کتاب عافيتى قيل و قال باب تو نيست
• شماره ١٥٥: گذار امن درين انجمن کم افتاد است
• شماره ١٥٦: گر آينه ات محرم زشتى و نگوئى است
• شماره ١٥٧: گر بسير انجمن يا گشت گلشن رفته است
• شماره ١٥٨: گر جنونم هوس قطع منازل ميداشت
• شماره ١٥٩: گرد اندوه دلم دام تماشاى صفاست
• شماره ١٦٠: گردباد امروز در صحرا قيامت کاشته است
• شماره ١٦١: گردى زخويش رفتن ما هيچ برنخاست
• شماره ١٦٢: گرم رفتاريکه سر در راه آن يکتا گذاشت
• شماره ١٦٣: گر همه در سنگ بود آتش جدائى ديد و سوخت
• شماره ١٦٤: گل در چمن رسيد و قدم بر هوا گذاشت
• شماره ١٦٥: گلدسته نزاکت حسنت که بسته است
• شماره ١٦٦: گل کردن هوس زدل صاف تهمت است
• شماره ١٦٧: کنون که مژده ديدار شوق بنياد است
• شماره ١٦٨: کو خلوت و چه انجمن آثار جاه اوست
• شماره ١٦٩: گوهر دل زسخن رنگ صفا باخته است
• شماره ١٧٠: که شود بوادى مدعا بلد تسلى منزلت
• شماره ١٧١: کينه را در دامن دلهاى سنگين مسکن است
• شماره ١٧٢: لاف ما و من يکسر دعوى خدائيهاست
• شماره ١٧٣: لوح هستى يک قلم از نقش قدرت عارى است
• شماره ١٧٤: ما را براه عشق طلب رهنما بس است
• شماره ١٧٥: ما و من شور گرفتاريهاست
• شماره ١٧٦: ما و من گم گشت هر گه خواب شد همبسترت
• شماره ١٧٧: مبتذل صبح و شام تازگى آرنده نيست
• شماره ١٧٨: محرم حسن ازل انديشه بيگانه نيست
• شماره ١٧٩: مرا بآبله پا چه مشکل افتاد است
• شماره ١٨٠: مست عرفانرا شراب ديگرى در کار نيست
• شماره ١٨١: مشاطه شوخى که بدستت دل ما بست
• شماره ١٨٢: مقيدان وفا راز دل رميدن نيست
• شماره ١٨٣: موج جنون ميزند اشک پريشان کيست
• شماره ١٨٤: موج هر جا در جمعيت گوهر زده است
• شماره ١٨٥: ميروم از خويش و حسرت گرم اشک افشاندن است
• شماره ١٨٦: مى ئى که شوخى رنگش جنون افلاکست
• شماره ١٨٧: ناتوانى گر چنين اعضاى ما خواهد شکست
• شماره ١٨٨: ناله ها داريم و کس زين انجمن آگاه نيست
• شماره ١٨٩: ناله ما شکوها امشب ببر آورده است
• شماره ١٩٠: نسبت اشراف با دو نان خطاست
• شماره ١٩١: نسخه آرام دل در عرض آهى ابتر است
• شماره ١٩٢: نسزد بوضع فسردگى زبهار دل مژه بستنت
• شماره ١٩٣: نسيم گل بخموشى ترانه پرداز است
• شماره ١٩٤: نشه هستى بدور جام پيرى نارساست
• شماره ١٩٥: نفس بوالهوسان بر دل روشن تيغست
• شماره ١٩٦: نفس را الفت دل پيچ و تاب است
• شماره ١٩٧: نفس محرک جسم بغم فسرده ماست
• شماره ١٩٨: نقاش ازل تا کمر مو کمران بست
• شماره ١٩٩: نقش ديباى هنر فرش ره اهل صفاست
• شماره ٢٠٠: نور دل در کشور آئينه نيست
• شماره ٢٠١: نه جاه مايه عصيان نه مال غفلت زاست
• شماره ٢٠٢: نه دير مانع و نى کعبه حايل افتاد است
• شماره ٢٠٣: نه عشق سوخته و نه هوس گداخته است
• شماره ٢٠٤: نه ما را صراحى نه پيمانه ايست
• شماره ٢٠٥: نه منزل بى نشان نى جاده تنگ است
• شماره ٢٠٦: نه همين سبزه از خطش تر گشت
• شماره ٢٠٧: نياز نامه ما عرض سجده عنوانيست
• شماره ٢٠٨: نيست ايمن از بلا هر کس بفکر جستجوست
• شماره ٢٠٩: نيستى تا علم همت عنقا برداشت
• شماره ٢١٠: نيک و بد اين مرحله خاکش بکمين است
• شماره ٢١١: نيک و بدم از بخت بد انجام سفيد است
• شماره ٢١٢: نى نقش چين نه حسن فرنگ آفريدن است
• شماره ٢١٣: واژگونى بسکه با وضعم قرين گرديده است
• شماره ٢١٤: وحشت مدعا جنون ثمر است
• شماره ٢١٥: وحشى صحراى حسن نرگس فتان کيست
• شماره ٢١٦: وضع ترتيب ادب در عرصه گاه لاف نيست
• شماره ٢١٧: وضع خطوط جبين از قلم مبهمى است
• شماره ٢١٨: وهم هستى هيچکس را از طپيدن وانداشت
• شماره ٢١٩: هر جال دلى طپيدن شوق خيال داشت
• شماره ٢٢٠: هر چند درين گلشن هر سو گل خودروئيست
• شماره ٢٢١: هر چه از مدت هست و بوداست
• شماره ٢٢٢: هر سو نگرم ديده بديدار حجابست
• شماره ٢٢٣: هر کجا وحشتى از آتشم افروخته است
• شماره ٢٢٤: هر کجا دستت برون از آستين گرديده است
• شماره ٢٢٥: هر کجا گل کرد داغى بر دل ديوانه سوخت
• شماره ٢٢٦: هر کجا لعل تو رنگ خنده مستانه ريخت
• شماره ٢٢٧: هر که آمد سير ياسى زين گلستان کرد و رفت
• شماره ٢٢٨: هر کرا دستى زهمت بود جز بر دل نداشت
• شماره ٢٢٩: هر کس اينجا يک دو دم دکان بسمل چيد و رفت
• شماره ٢٣٠: هستى برنگ صبح دليل فنا بس است
• شماره ٢٣١: هستى چو سحر عهد بپرواز فنا بست
• شماره ٢٣٢: هما سراغم و زير فلک مگس هم نيست
• شماره ٢٣٣: همت از هر دو جهان جست و زدل درنگذشت
• شماره ٢٣٤: همت چه بر فرازد از شرم فقر ما دست
• شماره ٢٣٥: همت زگير و دار جهان رم کمين خوشست
• شماره ٢٣٦: همت من از نشان جاه چون ناوک گذشت
• شماره ٢٣٧: همچو شبنم ادب آئينه زدودن بوداست
• شماره ٢٣٨: هم در ايجاد شکستى بدلم پا زده است
• شماره ٢٣٩: همه کس کشيده محمل بجناب کبريايت
• شماره ٢٤٠: هوس بفتنه صد انجمن نگاه شکست
• شماره ٢٤١: هوس دل را شکست اعتبار است
• شماره ٢٤٢: هوس نماند زبس عشق آن نگارم سوخت
• شماره ٢٤٣: هيچکس جز ياس غمخوار من ديوانه نيست
• شماره ٢٤٤: هيچکس چون من درين خرمان سرا ناشاد نيست
• شماره ٢٤٥: ياد آن جلوه زچشمم گره اشک گشاست
• شماره ٢٤٦: ياد وصلى کردم آغوش من ديوانه سوخت
• شماره ٢٤٧: يارب امشب آن جنون آشوب جان و دل کجاست
• شماره ٢٤٨: يار دور است زما تا بنظر نزديک است
• شماره ٢٤٩: يک شبم در دل نسيم ياد آن گيسو گذشت
• شماره ٢٥٠: بيمغزى و دارى بمن سوخته جان بحث
• شماره ٢٥١: تأمل عارفان چه دارد بکارگاه جهان حادث
• شماره ٢٥٢: خواريست بهر کج منش از راست روان بحث
• شماره ٢٥٣: ره مقصدى که گم است و بس بخيال ميسپرى عبث
• شماره ٢٥٤: نتوان برد زآئينه ما زنگ حدوث
• شماره ٢٥٥: از بسکه خورده ام بخم زلف يار پيچ
• شماره ٢٥٦: بعبرت آب شو اى غافل از خميدن موج
• شماره ٢٥٧: تازپيدائى بگوشم خواند افسون احتياج
• شماره ٢٥٨: جان هيچ و جسد هيچ و نفس هيچ و بقا هيچ
• شماره ٢٥٩: در لاف حلقه ربا مزن بترانهاى سنان کج
• شماره ٢٦٠: عمريست سرشکى نزد از ديده تو موج
• شماره ٢٦١: عمريست که در حسرت آن لعل گهر موج
• شماره ٢٦٢: عنقا سروبرگيم مپرس از فقرا هيچ
• شماره ٢٦٣: مائيم و خاک و وعده گه انتظار و هيچ
• شماره ٢٦٤: مباد چشمه شوق مرا فسردن موج
• شماره ٢٦٥: از کواکب گل فشاند چرخ در دامان صبح
• شماره ٢٦٦: انجم چو تکمه ريخت زبند نقاب صبح
• شماره ٢٦٧: بازم از فيض جنون آماده شد سامان صبح
• شماره ٢٦٨: بى پرده است جلوه زطرف نقاب صبح
• شماره ٢٦٩: خجلم زحسرت پيرى ئى که زچشم تر نکشد قدح
• شماره ٢٧٠: خلقى از پهلوى قدرت قصر و ايوان کرد طرح
• شماره ٢٧١: دل فتح و دست فتح و نظر فتح و کار فتح
• شماره ٢٧٢: شبکه حسنش بر عرق پيچيد سامان قدح
• شماره ٢٧٣: مگو طاق و سرائى کرده ام طرح
• شماره ٢٧٤: موى پيرى بست بر طبع حسد تخمير صلح
• شماره ٢٧٥: نداشت ديده من بيتو تاب خنده صبح
• شماره ٢٧٦: باز از پان گشت لعل نو خط دلدار سرخ
• شماره ٢٧٧: دم سرد بسته به پيش خود چقدر دماغ فسرده يخ
• شماره ٢٧٨: شد لب شيرين ادايش با من از ابرام تلخ
• شماره ٢٧٩: آب و رنگ عبرتى صرف بهارم گرده اند
• شماره ٢٨٠: آتش شوق طلب آنجا که روشن ميشود
• شماره ٢٨١: آخر از جمع هوسها عقده حاصل مى شود
• شماره ٢٨٢: آخر زسجده ام عرق جبهه سرکشيد
• شماره ٢٨٣: آدمى کاثار تنزيهش رجوع خاک شد
• شماره ٢٨٤: آرزو سوخت نفس آئينه دل بستند
• شماره ٢٨٥: آفات از هوس بسرت هاله ميشود
• شماره ٢٨٦: آفاق جا ندارد همت کجا نشيند
• شماره ٢٨٧: آگاهى از خيال خودم بى نياز کرد
• شماره ٢٨٨: آگاهى دل انجمن اختلاف شد
• شماره ٢٨٩: آنجا که خيالت زتمنا گله دارد
• شماره ٢٩٠: آنجا که طلب محو توکل شده باشد
• شماره ٢٩١: آنجا که عجز ممتحن چون و چند بود
• شماره ٢٩٢: آنروز که پيدائى ما را اثرى بود
• شماره ٢٩٣: آن سبکروحان که تن در خاکسارى داده اند
• شماره ٢٩٤: آن سخاکيشان که بر احسان نظر واکرده اند
• شماره ٢٩٥: آن فتنه که آفاقش شور من و ما باشد
• شماره ٢٩٦: آنکه از بوى بهارش رنگ امکان ريختند
• شماره ٢٩٧: آنکه ما را بجفا سوخته يا ميسوزد
• شماره ٢٩٨: آنها که رنگ خودسرى شمع ديده اند
• شماره ٢٩٩: آنها که لاف افسر و اورنگ ميزنند
• شماره ٣٠٠: آه بدرد عجز هم کوشش ما نميرسد
• شماره ٣٠١: آه بدوستان دگر عرض دعا که ميبرد
• شماره ٣٠٢: آه نوميدم کجا تأثير من پيدا شود
• شماره ٣٠٣: آهى بهوا چتر زد و چرخ برين شد

---