زن، زندگی، آزادی
فال حافظ
گفتا برون شدی به تماشای ماه نو
از ماه ابروان منت شرم باد رو
عمریست تا دلت ز اسیران زلف ماست
غافل ز حفظ جانب یاران خود مشو
مفروش عطر عقل به هندوی زلف ما
کان جا هزار نافه مشکین به نیم جو
تخم وفا و مهر در این کهنه کشته زار
آن گه عیان شود که بود موسم درو
ساقی بیار باده که رمزی بگویمت
از سر اختران کهن سیر و ماه نو
شکل هلال هر سر مه می دهد نشان
از افسر سیامک و ترک کلاه زو
حافظ جناب پیر مغان مامن وفاست
درس حدیث عشق بر او خوان و ز او شنو
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- راهیست راه عشق که هیچش کناره نیست
- مزرع سبز فلک دیدم و داس مه نو
- بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد
- شنیده ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت
- خط عذار یار که بگرفت ماه از او
نظرات نوشته شده