شماره ١٤٩: نگارا، چون تو زيبا کس نديده ست

نگارا، چون تو زيبا کس نديده ست

چنان رويي، نگارا، کس نديده ست

نهان مى دار از من خويشتن را

چنين خود آشکارا کس نديده ست

بيا امروز تا سيرت ببينم

مگو فردا که فردا کس نديده ست

تماشا مى کنم در باغ رويت

وزين خوشتر تماشا کس نديده ست

ز آب ديده پيدا گشت رازم

بدينسان آب صحرا کس نديده ست

مرا گويى که دل بر جاى خود دار

دل عشاق بر جا کس نديده ست

ز خسرو دل که دزديدى بده باز

مگو ديده ست کس يا کس نديده ست

نظرات نوشته شده

اولین نفر برای نظر دادن باشید و نظرتان را در مورد این شعر از طریق فرم زیر ارسال کنید.