شماره ٧٥٤: هر کسى سبزه و صحرا و گلستان خواهد
هر کسى سبزه و صحرا و گلستان خواهد
دل بيچاره ترا چون دل من آن خواهد
نيک تنگ آمدم از خود، ز پى کشتن من
خنده گو کز لب خونخوار تو فرمان خواهد
خوانديم از پى قربان چو به مهمانى وصل
آمدم اينک، اگر وصل تو قربان خواهد
چشم تو کشت مرا، غم ديت از دل طلبيد
تيغ هندو کشد و تيغ مسلمان خواهد
در غم زلف تو دل مى دهم و مى ترسم
که نبايد که مرا دل دهد و جان خواهد
رنجه شد دوش خيال تو به پرسيدن من
چشم را گو که ز من عذر فراوان خواهد
خواستم شب ز تو يک بوسه به جانى بخرم
شرمم آمد که چنين تحفه کس ارزان خواهد
حال خسرو ز غمت گشت پريشان، آرى
عشق خوبان همه گر حال پريشان خواهد
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده