شماره ٧٤٢: کجا مرا مى گلگون دماغ تازه کند

غزلستان :: صائب تبریزی :: غزليات - بخش پنجم

افزودن به مورد علاقه ها
کجا مرا مى گلگون دماغ تازه کند
که تخم سوخته را ابر داغ تازه کن
کجاست سوختگان را دماغ خودسازى
به ناخن دگران لاله داغ تازه کند
درين بهار که صد جامه خار گردانيد
نشد که جامه خودسروباغ تازه کند
دماغ سافى ما مى خورد ز جيحون آب
مگر به خون جگر، دل دماغ تازه کند
ز خط سيه نشودروز آتشين رويى
که داغ کهنه ما را به داغ تازه کند
دلى که داغ نهان نيست مجلس افروزش
دماغ خود به کدامين اياغ تازه کند
ز داغ سينه من آب وتاب ديگر يافت
که تازه رويى گل جان باغ تازه کند
درين صحيفه من آن خامه سيه روزم
که مغز خشک به دودچراغ تازه کند
دمى که صائب ازوبوى صدق مى آيد
چوباد صبح جهان را دماغ تازه کند



مشاهده برنامه در فروشگاه اپل




نظرات نوشته شده



نظر بدهید