شماره ٧٥٢: خوش آن کسان که به منت نظر جلا ندهند

غزلستان :: صائب تبریزی :: غزليات - بخش پنجم

افزودن به مورد علاقه ها
خوش آن کسان که به منت نظر جلا ندهند
غبار ديده خودرا به توتيا ندهند
عطا ومنع جهان را ز هم جدايى نيست
به هر که نعمت دادند اشتها ندهند
ز چشم شورشداز چشم خلق خضر نهان
به هيچ کس دم آبى به مدعا ندهند
زمين پاک طلب کن براى دانه خويش
که بخل به ز عطايى است کان بجا ندهند
چه فارغند ز دل واپسى عزيزانى
که دل به عشوه دنياى بيوفا ندهند
فغان که در طلب رزق اين گرانجانان
ز حرص فرصت گشتن به آسيا ندهند
شوند عاقبت از خودسرى بيابان مرگ
کسان که دست ارادت به رهنما ندهند
کناره گير ز مردم که تا نگردد فرد
به خضر آب ز سرچشمه بقا ندهند
زمين به گاو جل خويش بسته تا مردم
به خودقرار اقامت درين سرا ندهند
مساز چهره خود زرد از طمع صائب
که برگ کاه خسيسان به کهربا ندهند



مشاهده برنامه در فروشگاه اپل




نظرات نوشته شده



نظر بدهید