شماره ٧٧٤: اگر کسى متوسل به چاره ساز شود

غزلستان :: صائب تبریزی :: غزليات - بخش پنجم

افزودن به مورد علاقه ها
اگر کسى متوسل به چاره ساز شود
هم از طبيب و هم از چاره بى نياز شود
هلال سعى کند در کمال خود غافل
که چون تمام شود بوته گداز شود
دهن به ابر گهربار باز کن که صدف
به لب گشودنى از بحر بى نياز شود
شمار آه به مقدار عقده هاى دل است
به قدر دانه زبان خوشه را دراز شود
مرا دلى است ز صبح وصال روشنتر
چگونه سينه من پرده پوش راز شود
کشيده دار عنان سخن که همچون شمع
زبان دراز چو گرديد خرج گاز شود
به طوف کعبه رود بت در آستين صائب
کسى که با خودى خويش در نماز شود



مشاهده برنامه در فروشگاه اپل




نظرات نوشته شده



نظر بدهید