شماره ٧٩٤: اگر کلام نه از آسمان فرود آيد

غزلستان :: صائب تبریزی :: غزليات - بخش پنجم

افزودن به مورد علاقه ها
اگر کلام نه از آسمان فرود آيد
چرا به هر سخنى خامه در سجود آيد
ز اهل دل تو همين نقش ديده اى از دور
که روز روشن از آتش به چشم دود آيد
ظهور عشق ز ما خاکيان غريب مدان
کز ابرهاى سيه برق در وجود آيد
فلک ز عهده اين عقده هاى سردرگم
برون چگونه به يک ناخن کبود آيد
نکرد آتش مغرور سجده آدم
کجا به سوختن ما سرش فرود آيد
جهان سفله بهشتى است ژاژخايان را
به خاروخس چو سد شعله در سرود آيد
شدى دوتا وهمان مى دوى پى دنيا
نشد رکوع ترا نوبت قعود آيد
به ناخنى که رساند به داغ من گردون
هزار دجله خون از دل حسود آيد
دل گشاده من صائب آرميده بود
درين خرابه اگر آسمان فرود آيد



مشاهده برنامه در فروشگاه اپل




نظرات نوشته شده



نظر بدهید