شماره ٦٣٢: ساغر مى مدام در کارند

ساغر مى مدام در کارند

همدم عاشقان مى خوارند

مى پرستان مدام مى نوشند

زاهدان زان خبر نمى دارند

خاکساران کوى ميخانه

فارغ از نور و ايمن از نارند

سر زلف بتم پريشان شد

جان و دل در هواى زنارند

منع رندان مکن که سرمستند

پند آنها بده که هشيارند

عاشقان سال ها به سر کردند

تا دمى جام مى به دست آرند

جان سيد فداى رندان باد

که دل هيچ کسى نيازارند

نظرات نوشته شده

اولین نفر برای نظر دادن باشید و نظرتان را در مورد این شعر از طریق فرم زیر ارسال کنید.