در مدح ناصرالدين ابوالفتح طاهر

غزلستان :: انوری ابیوردی :: قصايد

افزودن به مورد علاقه ها
اى به نسبت با تو هرچه اندر ضمير آمد حقير
پايه تست آنکه نايد از بلندى در ضمير
از وزارت را جلال و آفرينش را کمال
اى جهان را صدر و دين را مجد و دنيا را مجير
صاحب صاحب نشانى خواجه سلطان نشان
راستى به مى ندانم پادشاهى يا وزير
حضرتت قصريست او را کمترين سقفى سپهر
مسندت اصلى است او را کمترين فرعى مدير
رفق اميد افکنت خواهندگان را پايمرد
جود عاجز پرورت افتادگان را دستگير
کهربا رنگ آمد اندر بيشه قهرت بقم
ارغوان رنگ آمد اندر باغ انصافت زرير
در زمين دولتت چون طول و عرض آسمان
دور آسانى طويل و عمر دشوارى قصير
داده سرهنگان درگاهت دو پيکر را کمر
کرده شاگردان ديوانت عطارد را دبير
طوف حاجت را به از کوى تو کو رکن مقام
کشت روزى را به از دست تو کو ابر مطير
با دل و دست تو هم در عرض اول گشته اند
آب از فوج سراب و بحر از خيل غدير
آستان ديگرى کى قبله عالم شود
در جهان تا مرحبا گويان در تست از صرير
بس بود در معرض آرام و آشوب جهان
کارداران نفاذت هم بشير و هم نذير
گرچه قومى در نظام کارها صورت کنند
کاسمان فرمان گذارست و زمين فرمان پذير
عاقلان دانند کاندر حل و عقد روزگار
کار کن بخت جوان تست نه گردون پير
زير قهر منهيان حزم تو امروز هست
هرچه در فردا نهانست از قليل و از کثير
نام امکان از چه معنى در جهان واقع شود
کان نيابى گر بخواهى جز يکى يعنى نظير
خصم اگر گويد که من همچون توام گو آب را
بس که بندد چون هوا جنبان شود نقش حرير
ليک از ناهيد گردون پرس تا بر شاهرود
هيچ تار عنکبوت اندر طنين آمد چو زير
کى بود ماه مقنع همچو ماه آسمان
گرچه کوته ديدگان را در خيال افتد منير
مشرق صبح حسود تو ز شام آبستن است
زانکه هرگز برنيايد هيچ صبحش جز که قير
بختى بخت تو نامد زير ران کبريا
گو جرس چندان که خواهى مى کن از جنبش نفير
آفتاب آسمان درع و مه کوکب حشم
از سپاه دى کى انديشند تيز و زمهرير
صاحبا صدرا خداوندا کريما بنده را
تا که باشد هست از اين خدمت چو از جان ناگزير
احتياج او که هرگز جز به درگاهت مباد
در اضافت هست با انعام تو چون طفل و شير
گر کمان التفات از ره فرو گردى رواست
در هواى تو بحمدالله دلى دارم چو تير
صدق او نقديست اندر خدمتت نيکو عيار
چند بر سنگش زنى خود ناقدى دارى بصير
عرضه کن بر راى خود گر هيچ غش يابى درو
بعد از آن گر کيميا دارى بخيلى برمگير
ده زبان چون سوسن و ده دل چو سيرم کس نديد
آخرم تا کى دهى بى جرم در لوزينه سير
گر فطيرى در تنورى بستم آن دوران گذشت
چرخ از آن سهوم برون آورد چون موى از خمير
تا که باشد آسمانى را که خاک صدر تست
شکل ذاتى احسن الاشکال و هوالمستدير
تا که باشد آفتابى را که عکس راى تست
لون ذاتى احسن الالوان و هوالمستنير
تابع راى تو بادا آسمان اندر مدار
مسرع حکم تو بادا آفتاب اندر مسير
طاعتت را سخت پيمان هم وضيع و هم شريف
خدمتت را نرم گردون هم صغير و کم کبير
پاسبان و پرده دار حضرتت کيوان و ماه
مطرب و مدحت سراى مجلست ناهيد و تير



مشاهده برنامه در فروشگاه اپل




نظرات نوشته شده



نظر بدهید