شماره ٤٢: طاق ابروى توازکون ومکان مارا بس

طاق ابروى توازکون ومکان مارا بس

گوشه چشم تو از ملک جهان مارا بس

هوس بوس نداريم وتمناى کنار

جلوه خشکى ازان سرو روان مارا بس

ماکه باشيم که زخم تو شود قسمت ما؟

ديدن تير درآغوش کمان مارا بس

مى توان دفترى از نيم سخن انشا کرد

حرف رنگينى ازان غنچه دهان مارا بس

خضر در چشمه حيوان ز سياهى ره برد

خال و خط رهبر آن کنج دهان ما را بس

ساغر مى بدل چشمه کوثر داريم

روى ساقى عوض باغ جنان مارا بس

واصل بحر شود خاک ز همراهى سيل

مرکب تن مى چون آب روان مارا بس

صائب اين آن غزل حافظ شيراز که گفت

اين اشارت ز جهان گذران ما را بس

نظرات نوشته شده