شماره ٩١: رنگ مى بازد زنام بوسه ياقوت لبش

غزلستان :: صائب تبریزی :: غزليات - بخش هفتم

افزودن به مورد علاقه ها
رنگ مى بازد زنام بوسه ياقوت لبش
ازاشارت آب مى گردد هلال غبغبش
ازگريبان حيات جاودان سر برزند
چون قبا هرکس که درآغوش گيرد يک شبش
عاشقان بيدهن را زهره گفتار نيست
ورنه جاى بوسه پرخالى است درکنج لبش !
از نيستان داشت شيران جهان رادرقفس
بود درعهدى که ازنى همچو طفلان مرکبش
کوچه و بازار را پرشور مى بينم دگر
تاکدامين سنگدل آزاد کرد ازمکتبش
بوسه هاى تشنه لب، پر در پرهم بافته است
چون کبوترهاى چاهي، گرد چاه غبغبش
هر که را درهم فشارد درد بى زنهار عشق
گوش گيرد آسمان سنگدل ازياربش
در گذر صائب ز مطلبها که در ديوان عشق
هرکه بى مطلب نگردد برنيايد مطلبش



مشاهده برنامه در فروشگاه اپل




نظرات نوشته شده



نظر بدهید