شماره ٦٩٥: نظر را تا چراغ گوشه محراب خود کردم
نظر را تا چراغ گوشه محراب خود کردم
تماشاى فروغ گوهر ناياب خود کردم
چه سازد با دل دريا کش من تلخى عالم
مکرر بحر را در کاسه گرداب خود کردم
ندارد خواب عاشق ورنه من افسانه عالم
به کار چشم بيدار و دل بيخواب خود کردم
از آن است تاج شاهان پايتخت اعتبار من
که از دريا قناعت چون گهر با آب خود کردم
ز خواب مرگ چون نبود مرا اميد بيدارى
که من در روزگار زندگانى خواب خود کردم
خودى پيچيده بود از قبله حق روى من صائب
نمازم رد نشد تا پشت بر محراب خود کردم
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده