شماره ٢٩٢: کى مرا نزد تو همچون دگران بگذارند؟

کى مرا نزد تو همچون دگران بگذارند؟

اين قدر بس که ز دورم نگران بگذارند

هيچ شک نيست که ما هم به نصيبى برسيم

از وصال تو، گرين جمله بران بگذارند

در جهان کار رخ و قد تو بالا گيرد

اگر اين کار به صاحب نظران بگذارند

صورتى را که ازو نور بصيرت خيزد

حيف باشد که بدين بى بصران بگذارند

ما به پند پدران از پى خوبان روزى

بنشينيم گرين خوش پسران بگذارند

اى که از دام من شيفته بگريخته اى

دگرت صيد کنم گرد گران بگذارند

اوحدي، گر چه ترا هم خبرى چندان نيست

با تو سهلست گرين بى خبران بگذارند

نظرات نوشته شده

اولین نفر برای نظر دادن باشید و نظرتان را در مورد این شعر از طریق فرم زیر ارسال کنید.