شماره ٢٨٤: روى چون ماه آسمان دارى

روى چون ماه آسمان دارى

قد چون سرو بوستان دارى

دل تو دارى غلط همى گويم

نه به جان و سرت که جان دارى

در ميان دلى و خواهى بود

خويش را چند بر کران دارى

راز من در غمت چو پيدا شد

روى تا کى ز من نهان دارى

گر نهانى و بى وفا چه عجب

جانى و عادت جهان دارى

از غمت روى بر زمين دارم

وز جفا سر بر آسمان دارى

چند ازين گرچه برگ اين دارم

چند از آن گرچه جاى آن دارى

چون گرانى همى بخواهى برد

سر چه بر انورى گران دارى

نظرات نوشته شده

اولین نفر برای نظر دادن باشید و نظرتان را در مورد این شعر از طریق فرم زیر ارسال کنید.