شماره ٣٦٧: گاهى مصيبت خويش گاهى ملال مردم
گاهى مصيبت خويش گاهى ملال مردم
در عشوه خانه دهراينست حال مردم
تا خون دل توان خورد اى تشنه کرامت
نزديک لب مياور آب زلال مردم
همت ز خويشتن جونزبا يزيد وشبلى
نتوان گرفت پرواز هرگز ببال مردم
در جلوه گاه معشوق عمرم گذشت ليکن
گه در نظاره خويش گه در خيال مردم
بانگ انالحق ما بى هاى و هو بلندست
نتوان هلاک خود را کردن وبال مردم
هنگام عذر خواهى تاوان زهر نوشست
گر جام جم ندارى مشکن سفال مردم
واله شدست عرفى بر نقش خامه خويش
تا چند فتنه گردد بر خط و خال مردم
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده