اى خدا اين درد را درمان مکن
عاشقان را بيسر و سامان مکن
درد عشق تو دواى جان ماست
جز بدردت درد ما درمان مکن
از غم خود جان ما را تازه دار
جز بغم دلهاى ما شادان مکن
خان و مان ما غم تو بس بود
خان مانى بهر بى سامان مکن
زآب ديده باغ دل سر سبز دار
چشمه اين باغ را ويران مکن
باده عشقت ز مستان وامگير
مست را مخمور و سرگران مکن
از «سقا هم ربهم » جامى بده
تشنه را ممنوع از احسان مکن
شربت وصلت ز بيماران عشق
وامگير و خسته را بيجان مکن
رشته جانرا بعشق خود ببند
جان ما جز در غمت نالان مکن
مستمر دار آن عنايتهاى شب
روز وصل (فيض) را هجران مکن