گرنه عشق او قضاى آسمانستى مرا
از بلاى عشق او روزى امانستى مرا
گر مرا روزى ز وصلش بر زمين پاى آمدى
کى همه شب دست از او بر آسمانستى مرا
گرنه زلف پرده سوز او گشادى راز من
زير اين پرده که هستم کس چه دانستى مرا
بر يقينم کز فراق او به جان ايمن نيم
وين نبودى گر به وصل او گمانستى مرا
آفت جان است و آنگه در ميان جان مقيم
گرنه در جان اوستى کى باک جانستى مرا
مرقد خاقانى از فرقد نهادى بخت من
گر به کوى او محل پاسبانستى مرا