اى قوم الغياث که کار اوفتاده ايم
يارى دهيد کز دل يار اوفتاده ايم
از ره روان حضرت او بازمانده ايم
از کاروان گسسته و بار اوفتاده ايم
در صدر ديده اى که چه اقبال ديده ايم
بر آستان نگر که چه زار اوفتاده ايم
از من دواسبه قافله صبر درگذشت
ما در ميان راه و غبار اوفتاده ايم
اندر بلا همى کندم آزمون بلى
در آتش از براى عيار اوفتاده ايم
اى کاش يار غار نرفتى ز دست من
اکنون که پاى بر دم مار اوفتاده ايم
خاقانى عزيز سخن بودم اى دريغ
آخر چه اوفتاد که خوار اوفتاده ايم