سرکويت به همه ملک جهان نفروشم
خود جهان چيست غمت را به جنان نفروشم
من که سودا زده زلف پريشان توام
يکسر موى تو هرگز به دوکان نفروشم
برو اى عقل که من مستم وتو مخمورى
جرعه اى مى به همه کون و مکان نفروشم
دردى درد تو جانا نفروشم به دوا
زر چه باشد خواجه به جان نفروشم
جان و دل دادم و عشق تو ستادم به بها
بهر سودش بخريدم به زيان نفروشم
نقدى از گنج غم عشق تو در دل دارم
اين چنين نقد به صد گنج روان نفروشم
سيد کوى خرابات و حريف عشقم
گوشه مملکت خود به جهان نفروشم