شماره ١٥٩: تا در آئينه دل راه نفس وا باشد

غزلستان :: بيدل دهلوی :: غزليات - بخش چهارم

افزودن به مورد علاقه ها
تا در آئينه دل راه نفس وا باشد
کلفت هر دو جهان در گره ما باشد
صبح شبنم ثمر باغچه نيرنگيم
خنده و گريه ما از همه اعضا باشد
گامها بسکه تر از موج سرابست اينجا
نيست بى خشکى لب گر همه دريا باشد
جلوه مفت است تو در حق نگه ظلم مکن
وهم گو در غم انديشه فردا باشد
زين گلستان مگذر بيخبر از کاوش رنگ
شايد اين پرده نقاب چمن آرا باشد
پشت و روئى نتوان بست بر آئينه دل
گل اين باغ محال است که رعنا باشد
مژه ئى گرم توان کرد درين عبرتگا
بالش خواب کسى گر پر عنقا باشد
سعى واماندگيم کرد بمنزل همدوش
گره رشته ره آبله پا باشد
بگشاد مژه آغوش يقين انشا کن
جلوه تا چند زچشم تو معمى باشد
عشرتى از دل افسرده ما رنگ نبست
خون اين شيشه مگر در رگ خارا باشد
بى زبانيست ندامت کش آهنگ ستم
کف افسوس خموشى لب گويا باشد
دل نداريم و همان بارکش صد الميم
زنگ سهل است اگر آئنه از ما باشد
(بيدل) آئينه مشرب نکشد کلفت زنگ
سينه صافيست دران بزم که مينا باشد



مشاهده برنامه در فروشگاه اپل




نظرات نوشته شده



نظر بدهید