عمر عزيز را به مى ناب صرف کن
اين آب را به لاله سيراب صرف کن
هر کس که زر دهد به زر اهل بصيرت است
فصل شکوفه را به مى ناب صرف کن
سرجوش عمر را گذراندى به درد مى
درد حيات را به مى ناب صرف کن
نتوان گرفت دامن دريا به سعى خويش
اين مشت خاک در ره سيلاب صرف کن
صائب توان ز رخنه دل ره به دوست برد
اوقات در گشودن اين باب صرف کن