شماره ٢٦٢: فرياد جهان سوخت نفس سعى کمندش
فرياد جهان سوخت نفس سعى کمندش
تا سرمه رسانيد بمژگان بلندش
از حيرت راه طلبش انجم و افلاک
گم کرد صدا قافله زنگله بندش
ننمود سحر نيز درين معرض ناموس
بيش از دو نفس رشته بصد چاک پرندش
هر گرد که برخاست ازين دشت پرى بود
يارب بچه رفتار جنون کرد سمندش
صد مصر شکر آب شد از شرم حلاوت
پيش دو لب او که مکرر شده قندش
کو تحفه ديگر که بيرزد بقبولى
دل پيشکشى بود که در خاک فگندش
چز در چمن شرم جمالش نتوان ديد
اى آئينه سازان عرق افتاد پسندش
تسليم بغارتکده ياس ندارد
جز سجده که ترسم زجبينم ببرندش
چون من زدل خاک کمر بسته جهانى
تا زور چه همت گسلد اينهمه بندش
تشويش دل کس نتوان سهل شمردن
زان شيشه حذر کن که براهت شکنندش
دل فتنه شورافگن هنگامه هستى است
نه مجمر گردون و يک آواز سپندش
(بيدل) بکه گويم غم بيداد محبت
اين تير نه آهى است که از دل شکنندش
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده