اى غمت خوش تر ز شادى کسان
از غم خود هر دمم شادى رسان
چون کسان گر لايق خدمت نه ايم
لعنتى بفرست بر ما ناکسان
پاره پاره کن مرا بر فرق خويش
تا همه زاغان برند و کرکسان
هر کسى در کعبه وصلت رسيد
من بمردم در ميان واپسان
مهربانى زو مجو، خسرو، از آنک
شعله را رحمت نيايد بر خسان