شماره ٥٠٣: راه خوابيده رسانيد به منزل خود را

غزلستان :: صائب تبریزی :: غزليات - بخش اول

افزودن به مورد علاقه ها
راه خوابيده رسانيد به منزل خود را
نرساندى تو گرانجان به در دل خود را
تا چو گرداب توان ريشه رسانيد به آب
همچو کشتى مکن آلوده ساحل خود را
نقد هستى است گرامى تر ازان اى غافل
که کنى خرج به انديشه باطل خود را
نشود خرج زمين قطره چو گوهر گرديد
برسان زود به آرامگه دل خود را
در چنين فصل بهارى نشوى چون مجنون؟
مى شمارى اگر از مردم عاقل خود را
سر سودازده را تيغ بود سايه بيد
وارهان زود ازين عقده مشکل خود را
حسن ليلى چه خيال است شود پرده نشين؟
چه تسلى دهى از ديدن محمل خود را؟
گوهرى نيست درين قلزم خونين صائب
پوچ (و) بى مغز مکن چون کف ساحل خود را



مشاهده برنامه در فروشگاه اپل




نظرات نوشته شده



نظر بدهید