شماره ٧٤١: گيرم چگونه زان بت طناز بوسه را؟

غزلستان :: صائب تبریزی :: غزليات - بخش اول

افزودن به مورد علاقه ها
گيرم چگونه زان بت طناز بوسه را؟
کز خود کند مضايقه از ناز بوسه را
بيجاده اى است بوسه ربا آن عقيق لب
کز جذبه مى دهد پر پرواز بوسه را
جمعيت حواس بود رزق گوشه گير
باشد ازان به کنج لب، انداز بوسه را
من چون کنم، که مى کند آن لعل آبدار
چون ماهيان تشنه، دهن باز بوسه را
ترسم که گيرد آن لب ياقوت فام را
خونى که مى کنى به دل از ناز بوسه را
سازد لب و دهان تو اى کبک خوش خرام
گيرنده تر ز چنگل شهباز بوسه را
زان لب که آب از نگه گرم مى شود
پوشيده دار چون گهر راز بوسه را
دندان به دل چگونه فشارم، که مى شود
لب بازکردنت پر پرواز بوسه را
بر لب چگونه مهر گذارم، که مى کند
خاموشى دهان تو آواز بوسه را
دندان به دل فشار کزان لعل آتشين
روزى بريده مى شود از گاز بوسه را
از کف عنان صبر چو سيماب برده اند
خوبان ز روى آينه پرداز بوسه را
دست نگاربسته سيمين بران کند
در عيدگاه وصل، سبکتاز بوسه را
اميد پاى بوس ندارم، مگر کنم
از آستانه تو سرافراز بوسه را
هر چند در گرفتن بوسم گرسنه چشم
آسان توان گرفت ز من باز بوسه را؟
چون کنج لب کجاست کز از بوسه زيب نيست؟
صائب من از کجا کنم آغاز بوسه را؟



مشاهده برنامه در فروشگاه اپل




نظرات نوشته شده



نظر بدهید