سید رحمان حسینی، ایلام، آبدانان در تاریخ ۱۰ فروردین ۱۴۰۱ نوشته
یک برزگر در این دشت آلاله میکاشت و با اشک چشمانش آلاله را آبیاری میکرد!
همزمان با کاشتن آلاله با خودش زمزمه میکرد و میگفت افسوس!
باید بکاریم و جابذاریم (برای دیگران) و برویم از این دشت (از این دنیا)
خالد خان در تاریخ ۲ فروردین ۱۴۰۲ نوشته
دو بیتی از باباطاهر که بمنظور تلاش و کوشش در دنیا ولی حاصل زندگی را باحسرت گذاشتن و رفتن از ای دنیا واگویه می کمد.