غزل شماره ۱۷۴
ز آتش شهوت برآوردم تو را
و اندر آتش بازگستردم تو را
از دل من زاده‌ای همچون سخن
چون سخن من هم فروخوردم تو را
با منی وز من نمی‌دانی خبر
چشم بستم جادوی كردم تو را
تا نیازارد تو را هر چشم بد
از برای آن بیازردم تو را
رو جوامردی كن و رحمت فشان
من به رحمت بس جوامردم تو را
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- از یكی آتش برآوردم تو را
- جان منی جان منی جان من
- دل من دل من دل من بر تو
- گفتم دوش عشق را ای تو قرین و یار من
- تو نقشی نقش بندان را چه دانی
نظرات نوشته شده