شماره ٥٢٩: اگرچه لاله من ريشه در خاک چمن دارد

غزلستان :: صائب تبریزی :: غزليات - بخش چهارم

افزودن به مورد علاقه ها
اگرچه لاله من ريشه در خاک چمن دارد
زوحشت برگ برگم داغ غربت در وطن دارد
به شمعى مى برم غيرت درين هنگامه کثرت
که از فانوس با خود خلوتى در انجمن دارد
صدف را مى توان سرحلقه دريادلان گفتن
که با چندين گهر مهر خموشى بر دهن دارد
مکرر مى کند يک حرف را صدبار چون طوطى
سخنسازى که با آهن دلان روى سخن دارد
ز آب زندگانى خضر را لب تشنه مى آرد
چه آب دلفريب است اين که آن چاه ذقن دارد
حباب از بى دهانى مى کشد خميازه حسرت
زگوهر دانه يابد چون صدف هر کس دهن دارد
چو از سيماب شبنم نيست خالى گوش گل صائب
چه حاصل زين که بلبل پيش گل راه سخن دارد؟



مشاهده برنامه در فروشگاه اپل




نظرات نوشته شده



نظر بدهید