شماره ٧٤٥: به طوف خاک من گر آن سراپا ناز مى آمد
به طوف خاک من گر آن سراپا ناز مى آمد
به جوى عمر، آب رفته من باز مى آمد
چنان کز شيشه سربسته آيد باده در ساغر
به آن تمکين به آغوش من آن طناز مى آمد
به صيد خويش مى کردم دلالت شاهبازش را
اگر از خنده من همچو کبک آواز مى آمد
ز اميد وصالش بود آهنگ آنچنان بزمم
که بى ناخن صدا از پرده هاى ساز مى آمد
چنان کز بازگشت نوبهاران شد جوان عالم
چه مى شد گر بهار عمر ما هم باز مى آمد؟
اگر مى بود در گلزار عالم نوگلى صائب
صفير عشق از کلک سخن پرداز مى آمد
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده