عاشقى دانى چه باشد؟ بى دل و جان زيستن
جان و دل بر باختن، بر روى جانان زيستن
سوختن در هجر و خوش بودن به اميد وصال
ساختن با درد و پس با بوى درمان زيستن
تا کى از هجران جانان ناله و زارى کنم؟
از حيات خود به جانم، چند ازين سان زيستن؟
بس مرا از زندگاني، مرگ کو، تا جان دهم؟
مرگ خوشتر تا چنين با درد هجران زيستن
اى ز جان خوشتر، بيا، تا بر تو افشانم روان
نزد تو مردن به از تو دور و حيران زيستن
بر سر کويت چه خوش باشد به بوى وصل تو
در ميان خاک و خون افتان و خيزان زيستن؟
از خودم دور افگني، وانگاه گويي: خوش بزى
بى دلان را مرگ باشد بى تو، اى جان، زيستن
هان! عراقي، جان به جانان ده، گران جانى مکن
بعد از اين بى روى خوب يار نتوان زيستن