سر آغاز

ز خاك آفريدت خداوند پاك

پس اى بنده افتادگى كن چو خاك

حريص و جهان سوز و سركش مباش

ز خاك آفريدندت آتش مباش

چو گردن كشيد آتش هولناك

به بيچارگى تن بينداخت خاك

چو آن سرفرازى نمود، اين كمى

ازان ديو كردند، از اين آدمى

نظرات نوشته شده

اولین نفر برای نظر دادن باشید و نظرتان را در مورد این شعر از طریق فرم زیر ارسال کنید.