حكايت

شنيدم كه در بزم تركان مست

مريدى دف و چنگ مطرب شكست

چو چنگش كشيدند حالى به موى

غلامان و چون دف زدندش به روى

شب از درد چوگان و سيلى نخفت

دگر روز پيرش به تعليم گفت

نخواهى كه باشى چو دف روى ريش

چو چنگ، اى برادر، سر انداز پيش

نظرات نوشته شده

اولین نفر برای نظر دادن باشید و نظرتان را در مورد این شعر از طریق فرم زیر ارسال کنید.