حكايت

مرا در نظاميه ادرار بود

شب و روز تلقين و تكرار بود

مر استاد را گفتم اى پر خرد

فلان يار بر من حسد مي‌برد

شنيد اين سخن پيشواى ادب

به تندى برآشفت و گفت اى عجب!

حسودى پسندت نيامد ز دوست

كه معلوم كردت كه غيبت نكوست؟

گر او راه دوزخ گرفت از خسى

از اين راه ديگر تو در وى رسى

نظرات نوشته شده