«اغریرث» در غزلستان
- فردوسی
- «اغریرث» در شاهنامه فردوسی
- چو شد ساخته کار جنگ آزمای
به کاخ آمد اغریرث رهنمای - پرآژنگ شد روی پور پشنگ
ز گفتار اغریرث آمدش ننگ - چنین گفت اغریرث هوشمند
که گر بارمان را رسد زین گزند - چو اغریرث پرهنر آن بدید
دل او ببر در چو آتش دمید - که بخشود بر ما جهاندار ما
شد اغریرث پر خرد یار ما - گرانمایه اغریرث نیک پی
ز آمل گذارد سپه را به ری - چو از پیش دستان برون شد سپاه
خبر شد به اغریرث نیک خواه - ازان پس به اغریرث آمد پیام
که ای پرمنش مهتر نیک‌نام - اگر بیند اغریرث هوشمند
مر این بستگان را گشاید ز بند - چنین گفت اغریرث پرخرد
کزین گونه گفتار کی درخورد - چو اغریرث آمد ز آمل به ری
وزان کارها آگهی یافت کی - چو از کار اغریرث نامدار
خبر شد به نزدیک زال سوار - دلش خود ز تخت و کله گشته بود
به تیمار اغریرث آغشته بود - گر از من سر نامور گشته شد
که اغریرث پر خرد کشته شد - ز کینه به اغریرث پرخرد
نه آن کرد کز مردمی در خورد - نخستین ز اغریرث اندازه گیر
که بر دست او کشته شد خیره خیر - ترا هم ز اغریرث ارجمند
فزون نیست خویشی و پیوند و بند