«ریونیز» در غزلستان
- فردوسی
- «ریونیز» در شاهنامه فردوسی
- میان را ببست اندران ریونیز
همی زان نبردش سرآمد قفیز - چو از دور نزدیک شد ریونیز
بزه برکشید آن خمانیده شیز - که جفتست با خواهر ریونیز
بکین آمدست این جهانجوی نیز - چو در پیش او کشته شد ریونیز
زرسپ آن جوان سرافراز نیز - بویژه ز بهرام وز ریونیز
همی جان خویشم نیاید بچیز - همان نیز داماد او ریونیز
نبود از بد بخت مانند چیز - نه فرزند کاوسکی ریونیز
بجنگ اندرون کشته شد زار نیز - ز تخم زرسپ آنک بودند نیز
چو بهرام شیراوژن و ریونیز - چو بهرام و چون ساوه و ریونیز
کسی کو سرافراز بودند نیز