«مهران» در غزلستان
- فردوسی
- «مهران» در شاهنامه فردوسی
- جهاندار چون نزد مهران رسید
بپرسید داننده را چون سزید - یکی نامدارست مهران به نام
ز گیتی به دانش رسیده به کام - همانگه باسپ اندر آورد پای
به آواز مهران بیامد ز جای - چو بشنید مهران ز کید این سخن
بدو گفت ازین خواب دل بد مکن - ز مهران چو بشنید کید این سخن
برو تازه شد روزگار کهن - بیامد گرانمایه مهران ستاد
بشاه زمانه نشان تو داد - بدو گفت نامت چه کرد آنک زاد
چنین داد پاسخ که مهران ستاد