«سلم» در غزلستان
- حافظ شیرازی
- «سلم» در غزلیات حافظ شیرازی
- مولوی
- «سلم» در دیوان شمس - غزلیات مولوی
- بازگو آنچ بگفتی كه فراموشم شد
سلم الله علیك ای مه و مه پاره ما - سلم الله علیك ای همه ایام تو خوش
سلم الله علیك ای دم یحیی الموتی - انا فی العشق آیه فاقرونی علی الملا
امه العشق فاعرجوا دونكم سلم الهوی - علونا سماء الود من غیر سلم
و هل یهتدی نحو السماء النوائب - آخر شوم مسلم از آتش تو ای غم
زان كس كه جان فزایی او را سلم درآید - لا هوتك موضح المصادر
ناسوتك سلم الامانی - فردوسی
- «سلم» در شاهنامه فردوسی
- نخستین به سلم اندرون بنگرید
همه روم و خاور مراو را سزید - سخن سلم پیوند کرد از نخست
ز شرم پدر دیدگان را بشست - بجنبید مر سلم را دل ز جای
دگرگونهتر شد به آیین و رای - فرستادهی سلم چون گشت باز
شهنشاه بنشست و بگشاد راز - به لکشر نگه کرد سلم از کران
سرش گشت از کار لشکر گران - به تور از میان سخن سلم گفت
که یک یک سپاه از چه گشتند جفت - برون شد ز درگاه شاپور گرد
فرستادهی سلم را پیش برد - که با سلم و با تور گردان سپهر
نه بس دیر چین اندر آرد بچهر - به سلم بزرگ آنگهی تور گفت
که آرام و شادی بباید نهفت - به سلم و به تور آمد این آگهی
که شد روشن آن تخت شاهنشهی - به تور و به سلم آگهی تاختند
که ایرانیان جنگ را ساختند - دل تور و سلم اندر آمد بجوش
به راه شبیخون نهادند گوش - فرستادم اینک به نزد نیا
بسازم کنون سلم را کیمیا - به سلم آگهی رفت ازین رزمگاه
وزان تیرگی کاندر آمد به ماه - هم این یک سخن قارن اندیشه کرد
که برگاشتش سلم روی از نبرد - چو شد سلم تا پیش دریا کنار
ندید آنچه کشتی برآن رهگذار - همه لشکر سلم همچون رمه
که بپراگند روزگار دمه - نبیره جهاندار سلم بزرگ
به پیش سپاه اندر آمد چو گرگ - بجستم ز سلم و ز تور سترگ
همان کین ایرج نیای بزرگ - سخن راند از تور و از سلم گفت
که کین زیر دامن نشاید نهفت - تو دانی که با سلم و تور سترگ
چه آمد ازان تیغ زن پیر گرگ - ز تور و ز سلم اندر آمد نخست
دل و دیده از شرم شاهان بشست - و گر همچنان چون فریدون گرد
به تور و به سلم و به ایرج سپرد - همانست کز تور و سلم دلیر
زبر شد جهان آن کجا بود زیر - همان از منوچهر شاه بزرگ
چه آمد به سلم و به تور سترگ - ز تور و ز سلم اندر آمد سخن
ازان کین پیشین و رزم کهن - برآوردهی سلم جای بزرگ
نشستنگه قیصران سترگ - بدو گفت گشتاسپ کان تیغ سلم
بیارید و اسپس سرافراز گرم - همان مایهور تیغ الماس گون
که سلم آب دادش به زهر و به خون - هم از گوهر سلم دارد نژاد
پدر بر پدر نام دارد به یاد - به نزدیک اویست شمشیر سلم
که بودی همه ساله در زیر سلم - همان قیصر از سلم دارد نژاد
ز تخم فریدون با فر و داد - همان سلم پور فریدون گرد
که از خسروان نام شاهی ببرد - منوچهر با سلم و تور سترگ
بیاورد ز آمل سپاهی بزرگ - تن سلم زان کین کنون خاک شد
هم از تور روی زمین پاک شد - فریدون نه پیداست اندر جهان
همان ایرج و سلم و تور از مهان - بزرگست وز سلم دارد نژاد
ز شاهان فزونتر به رسم و به داد - ز تور و ز سلم اندر آمد سخن
ازان بیهوده روزگار کهن - فریدون فرخ ندید این به خواب
نه تورو نه سلم و نه افراسیاب - که بود از گه آفریدون فراز
که با تور و سلم اندر آمد براز - نخست اندر آید ز سلم بزرگ
ز اسکندر آن کینه دار سترگ