رباعی شماره ۹۴
هم دانه امید به خرمن ماند
هم باغ و سرای بی تو و من ماند
سیم و زر خویش از درمی تا بجوی
با دوست بخور گر نه بدشمن ماند
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- بر من قلم قضا چو بی من رانند
- ای دوست حقیقت شنواز من سخنی
- هرگز دل من ز علم محروم نشد
- از هر چه بجر می است کوتاهی به
- بر شاخ امید اگر بری یافتمی
نظرات نوشته شده