در مدح سلطان غياث الدين ابوشجاع سليمان شاه بن محمد
اى خنجر مظفر تو پشت ملک عالم
وى گوهر مطهر تو روى نسل آدم
اى در زبان رمح تو تکبير فتح مضمر
وى در مسير کلک تو اسرار چرخ مدغم
حزمت به هرچه راى کند بر قضا مسلط
عزمت به هرچه روى نهد بر قدر مقدم
آورده بيم رزم تو مريخ را به مويه
وافکنده رشک بزم تو ناهيد را به ماتم
خال جمال دولت بر نامهات نقطه
زلف عروس نصرت بر نيزهات پرچم
در اژدهاى رايت از باد حمله تو
روح الله است گويى در آستين مريم
هم جور کرده دست ز آوازه تو کوته
هم عدل کرده پاى بر اندازه تو محکم
در زير داغ طاعت و فرمان تست يکسر
از گوش صبح اشهب تا نعل شام ادهم
دستى چنان قويست ترا در نفاذ فرمان
کز دست تو قبول کند سنگ نقش خاتم
تاليف کرده از کف تو کار نامهاء کان
مدروس کرده با دل تو بار نامهائيم
آنجا که در زه آرد دستت کمان بخشش
ابر از حسد ببرد زه از کمان رستم
دست چنار هرگز بى زر برون نيامد
ابر ار به ياد دست تو بارد ز آسمان نم
با آسمان چه گفتم گفتم که هست ممکن
دستى وراى دستت در کارهاى عالم
گفتا که دست قدرت و قدر ملک سليمان
آن خسرو مظفر شاهنشه معظم
آن قدر تست او را بر حل و عقد گيتى
کان تا ابد نگردد هرگز مرا مسلم
تا پايدار دولت او در ميانه هستم
همراه با سياست او با دو دست برهم
گفتم که باز دارد تاثيرهات رايش
گفتا که مى چگويى تقديرها را هم
تا چند روز بينى سگبانش برنهاده
شير مرا قلاده همچو سگ معلم
اى بادپاى مرکب تو فکرت مصور
وى آب رنگ خنجر تو نصرت مجسم
اى لمعه سنان تو در حربگاه کرده
بر خصم طول و عرض جهان عرصه جهنم
در هريکى از بيلک تو چرخ کرده تضمين
از سعد و نحس دولت و دين کارهاى معظم
من بنده از مکارم اخلاق تو که هرگز
در چشم روزگار مبادى بجز مکرم
زانگه که خاک درگه عاليت بوسه دادم
در هيچ مجلسى نزدم جز به شکر تو دم
عزمى بکرده ام که ز دل بنده تو باشم
عزمى چگونه عزمى عزمى چنان مصمم
کز بندگيت کم نکنم تا که کم نگردم
آخر وفاى بندگى چون تويى از اين دم
زين پس مباد چشمم بى طلعت تو روشن
زين پس مباد عيشم بى خدمت تو خرم
همواره تا که دارد مشاطگى نيسان
رخسار لاله رنگين زلف بنفشه پر خم
با آفتاب و سايه روان باد امر و نهيت
تا آفتاب و سايه موافق نگشت با هم
يا چون بنفشه باد زبان از قفا کشيده
خصم تو يا چو لاله به خون روى شسته از غم
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده