شماره ٦٣٤: ما ز حرف پوچ مانند صدف لب بسته ايم
ما ز حرف پوچ مانند صدف لب بسته ايم
چون گهر در خلوت روشندلى بنشسته ايم
تنگ نتواند زمين و آسمان بر ما گرفت
چون شرار از تنگناى سنگ و آهن جسته ايم
اهل مجلس در شکست ما چه يکدل گشته اند؟
ما نه ميناى تهي، نه توبه نشکسته ايم
تاج اقبال سکندر اين چنين لعلى نداشت
پيش يأجوج سخن سد خموشى بسته ايم
در محيط عشق، خون نوح در جوش است و ما
چون حباب از سادگى بر موج محمل بسته ايم
چشم ما از بس که ترسيده است از پيوند خلق
ابروى پيوسته را از لوح خاطر شسته ايم!
ياد ما از خاطر احباب صائب چون رود؟
در بياض آفرينش مصرح برجسته ايم
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده