شماره ٦: هر که به دنباله کامى بود
هر که به دنباله کامى بود
پيش تو چون بنده غلامى بود
شاخ جوانيم ز سر بشکند
گر ز توام باز سلامى بود
ماه که در نيم بماند تمام
پيش رخت نيم تمامى بود
خون دلم خوردى و بگذاشتى
جرعه باقى که به جامى بود
نيز خوشم کز لب چون آتشت
هر که نشد سوخته خامى بود
جانش به صياد نبايد سپرد
هر که چو من بسته دامى بود
دوش به خسرو شکرى داده اى
زان لب جان بخش که دامى بود
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده