شماره ٦٦٢: چون شکر زان دو لعل تر بکنم
چون شکر زان دو لعل تر بکنم
دل نخواهم که از شکر بکنم
لب تو آب زندگانى را
ترعه خون شود، اگر بکنم
تا بسوزم در آتش غم تو
گوشه اى هر دم از جگر بکنم
گر نباشد اميد ديدن تو
ديده خويش را ز سر بکنم
پيش رويت در آتش اندازم
گل که از باغ تازه تر بکنم
نکنم دل ز مهرت، ار هر شب
جان ز عشق تو تا سحر بکنم
بر مکن چشم مردمى از من
که نيارم ز تو نظر بکنم
جان کند خسرو از لبت هر دم
خنده اى زن که بيشتر بکنم
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده