شماره ١٩: رخت مه را رخ و فرزين نهادست

رخت مه را رخ و فرزين نهادست

لبت بيجاده را صد ضربه دادست

چو رويت کى بود آن مه که هر مه

سه روز از مرکب خوبى پيادست

کجا ديدست بيجاده چنان خال

که فرزين بند نعلت را پيادست

ز مادر تا تو زادى کس نديدست

که يک مادر مه و خورشيد زادست

از اين سنگين دلى با انورى بس

که بى تو سنگها بر دل نهادست

نظرات نوشته شده

اولین نفر برای نظر دادن باشید و نظرتان را در مورد این شعر از طریق فرم زیر ارسال کنید.