شماره ٢٣: چو برقع ز رخ برگشايى بميرم
چو برقع ز رخ برگشايى بميرم
وگر رو بمن کم بنمايى بميرم
ز شادى قرب و ز اندوه دورى
گه از وصل و گاه از جدايى بميرم
چرا غم که بى روغنم مرگ باشد
و گر روغنم در فزايى بميرم
تو دام منى من ترا طرفه مرغم
که گر از تو يابم رهايى بميرم
برافروخت روى تو از حسن شمعى
نمى خواست کاز بى ضيايى بميرم
زدم بر سر شمع خود را و گفتم
چو پروانه در روشنايى بميرم
ترا برگ من نى و آگه نه اى زآن
که من بى گل از بى نوايى بميرم
طبيبى چو تو بر سر من نشسته
نشايد که از بى دوايى بميرم
چو گربه درين خانه گر ره نيابم
چو سگ بر درش از گدايى بميرم
در آن بارگه گر بخدمت نشايم
برين در بمدحت سرايى بميرم
چو مجنون اگر وصف ليلى نيابم
سزد گر بليلى ستايى بميرم
مرا گر ز وصل آن ميسر نگردد
که در مسند پادشايى بميرم
نه بيگانه ام همچو سيف اين مرا بس
که با دولت آشنايى بميرم
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده