شماره ١١٣: پير کنعان چمنش گوشه بيت الحز نست
پير کنعان چمنش گوشه بيت الحز نست
هر کجا بوى گلى باد رساند چمنست
هر که از بندگى خويش مرا باز خرد
بنده اويم اگر زاهد اگر برهمنست
حد حسن تو بادراک نشايد دانست
اين سخن نيز باندازه ادراک منست
هر کسى راقدم ما نبود در ره عسق
هرکه در جامه ما بود کنون در کفنست
عشق از آدم وهوا متولد شده است
تازه برخواسته اين شعله وآتش کهنست
صله عشق بعرفى شکر آرد طوطى
خبرش نيست که او طوطى شکر شکنست
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده